Zeynep Dilara Akyürek / Milliyet.com.tr – Her genç kızın, kendi ayakları üzerinde durduğu güçlü bir yaşama sahip olmak, büyük hayallere ulaşmaktaki en değerli adımlardan olabilir. Başarılı bir eğitim hayatı, kaliteli bir etraf ve hatırı sayılır bir meslek amacı, Gamze Uygun için daima çalışmak ve çabalamakla geçen hayat yolcuğunun bir kesimiydi. Gamze’nin şimdi tanıyamadan kaybettiği dedesinin başına gelenler, onun meslek seçimindeki kararlılığını yıllar sonra öğrendiği gerçekle güzelce perçinledi. Talihsiz bir trafik kazası dedesini hayattan koparsa da, torununu hakkını savunmak üzere Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne götürdü. Genç kızın eğitim hayatı boyunca aklından hiç çıkarmadığı dedesi ve 4 yıl süren üniversite yıllarında babasının yaşadığı hastalık, onu hiç yıldırmadı. Gamze okulunu bitirmek için hasta köşelerinde, yolda ve hocalarının takviyesiyle okulundan kilometrelerce uzakta çalıştı. Sonunda da başardı, yüksek bir ortalamayla hukuk fakültesini 1’incilikle bitirdi. Ancak Gamze’nin seyahati şimdi bitmiş değildi!
DEDESİNİN BAŞINA GELENLERİ YILLAR SONRA ÖĞRENDİ
“Başlamak bitirmenin yarısıdır” atasözleri ortasında tahminen de motivasyon sağlamak için en güçlüsü olabilir. Şairler kenti Kahramanmaraş’ta doğan ve Türkiye’nin Yedi Hoş Adam’dan biri olarak tanıdığı Müellif Rasim Özdenören, “Öyle, başlamak bitirmenin yarısıdır. Zira başlama vakti gelinceye kadar aşikâr bir aralık kat edilmiştir. Hayaller kurulmuş, tasarılar yapılmıştır” diyor. Bu kelamlar tahminen de çok erken yaşlarda hukuk okumayı başına koymuş ve yaşanan tüm acılara karşın bir an olsun vazgeçmemiş Gamze Uygun’u anlatmak için manidar olabilir. Çünkü şimdi kendisi doğmadan başlayan öyküsü, dedesinden mirastı. Gamze ise mirasını 1’incilikle taçlandırmayı seçti! Gamze kendisi doğmadan 25 yıl evvel yaşananları şöyle aktarıyor:
“Dedem 1986 yılında, trafik kazasında hayatını kaybetmiş. Bir kamyonetin altında kalıyor, oraya 2 gün jandarmalar da gitmiyor kamyonet de kaldırılmıyor. Kamyonettekiler de can havliyle kendilerini kurtarmak için kaçtıklarından dedem akıllarından çıkmış. Kaza, Marmara Adası’ndan dönüşte Bandırma civarında oluyor. Uzun yıllar geçiyor, dava edilmiyor ve araştırılmıyor. Anneannem bunlar üzerine felç geçiriyor, 5 çocuğuyla tek başına kalıyor ve onları büyütüyor. Annem de o vakitler 15 yaşında olduğundan öteki kardeşlerine bir nevi annelik yapıyor. İstanbul’a geliyorlar ve burada ömür çabasına devam ediyorlar.”
GAMZE’Yİ HUKUK OKUMAYA ÇEKEN GİZEMLİ GÜÇ
Dedesinin yaşadığı bahtsız kaza ve ailenin derinden yara almasına neden olan kayıp, Gamze’nin büyüyünceye dek pek de haberdar olmadığı bir öyküydü. Ancak ortaokul çağlarından itibaren onu hukuk okumaya iten bir güç vardı. Bunun için her gün artan isteği, onu yılmaz bir savaşçı yapmıştı. Gamze hakikaten de bir savaşçıydı zira öğrencilik hayatını boyunca yaşadığı pek çok dönüm noktası vardı. En kıymetlisi de babasının kanser olmasıyla, ağır bakım ünitesinde ders çalışmasıydı.
Gamze, onu mezun olduğu Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne götüren yolu, “Hukuk okumaya karar verdiğimde ortaokuldaydım. Liseyi İstanbul’da, Asım Kibar Mesleksel Ve Teknik Anadolu Lisesi’nde okudum. Lakin orası turizm lisesiydi ve puanı düşüktü. Bense hukuk okumak istiyordum, okuduğum okul bana uygun değildi. Ben de Pendik Yunus Emre Mesleksel Ve Teknik Anadolu Lisesi’ne geçtim. Orada adalet kısmını seçtim. Artık okuduğum okul hayallerime daha yakındı ve 4 yılın sonunda adaleti bitirdim. Mezun oldum, 432 bin sıralama yapmıştım. Yani hukuk barajına bile yaklaşamadım. Daha sonra hukuk okumaya kararlı olduğumdan, 1 sene daha çalıştım ve sıralamamı 21 bine çektim. Yemek, su ve tuvalet molası hariç daima ders çalışmıştım. O sene Sakarya Üniversitesi’nin sıralamasını tutturuyordum. Lakin beklenmedik bir şey oldu ve üniversitenin sıralamaları, 25-26 binden, 17 bine çekildi. Ben Necmettin Erbakan Üniversitesi’ni kazandım. Birinci sene yatay geçiş için hazırlandım ve 1 sene çok çalıştım. Sonuçta 4 üzerinden 3.92 ortalama yaptım. Böylelikle Sakarya Üniversitesi’ne geçiş yaptım. 2’nci yıldan mezun olana kadar Sakarya Üniversitesi’nde devam ettim” diye anlatıyor. Ancak 1’incilik yolundaki şiddetli süreç neredeyse daha yeni başlıyordu.
‘DERECE YAPACAĞIM ANLAŞILDIĞINDA BABAMIN HASTALIĞINI ÖĞRENDİK’
Her geçen gün, çaresiz kalanların yanında olmak için ağır ceza avukatı olma hayaline daha da yaklaşan Gamze, mezun olmasına 2 yıl kala babasının ileri evrede kanser hastası olduğunu öğrenmişti. Hayalleri ve babası ortasında gidip gelen şiddetli yolda hem babasına bakmak, hem de babasının da en az kendisi kadar çok istediği okulundan mezun olmak için ağır bakım ünitelerinde ders çalışıyordu. Çünkü Gamze’nin hayallerinde ‘zorda kalanların ellerinden tutmak’ da vardı.
Gamze o günleri, “3’üncü sınıfın başında babamın hastalığı ortaya çıktı. Birebir devirde artık benim de derece yapacağım anlaşılmıştı. Lakin babamın akciğer kanseri olduğunu öğrenmek bana ve aileme yeni bir periyodun başlayacağı konusunda net bir işaret vermişti. Üstelik babamın hastalığı 3’üncü evredeydi yani bayağı ilerlemişti. Annem çalışıyordu, ablam evliydi ve bir tek ben babama bakabilirdim. Okula gidemedim, arkadaşlarım takviye oldu. Lakin hâlâ nasıl olacak bilemiyorduk. 1 periyot okula gidemedim. Yalnızca imtihanlara gittim, ne olursa olsun çok çalışıyordum ve o da muvaffakiyetle tamamlanan bir periyot oldu. Babam da bu sırada çok ısrar etti. Ben ‘Okulu bırakayım’ desem de o bana ‘Ben iyileşeceğim, sen de okulu bitireceksin. Bırakırsan devamı gelmez’ dedi. Hastane kafelerinde, ağır bakım ünitelerinde ben daima babamın yanında ders çalıştım. Babam kemoterapi görürken ben ders çalışıyordum fakat başardım” kelamlarıyla anlatıyor.
YOLUN SONU 1’İNCİLİK, YOLUN SONU AYDINLIK!
Gamze öğrenciliği boyunca hiç ümitsizliğe kapılmadan hayalleri için kanat çırpmaya devam etti. Onu hayallerindeki kısımdan mezun eden hocaları, birebir derslere çalıştıkları arkadaşları Gamze’nin güçlü yolunda daima destekçi oldular. Lakin herkesin hayatında iz bırakan birileri hatta bir öğretmeni olurdu. Gamze de kendisine çok dayanak olan bu eğitimciyle, üniversitede tanışmıştı. Yolun sonundaki 1’incilik için genç hukukçunun en büyük destekçisi Dr. Irmak Koruculu oldu. Irmak Hoca’nın öğrencisi bugün okulunda yüksek lisansına devam ediyor. Gamze’nin babası ise hastalığı stabil seyretse de bugün daha uygun. Gamze’nin kelamlarını sonlandırmadan evvel bir de teşekkürü var:
“Okuldaki hocalarımızın hepsi çok bedelli. Derslere katılmamamdaki sebebi bilerek bana takviye oldukları için çok teşekkür ederim. Cezaya olan ilgimden tahminen de, ceza hocam olan Dr. Irmak Koruculu ile aramızdaki bağ çok farklıydı. Dr. Irmak Koruculu, bana çok dayanak oldu. Ceza hukukunu daha da çok sevdirdi ve ilgimi pekiştirdi. Birlikte ceza infaz kurumlarına gittik. Beni daima yönlendirdi. Bütünleşik yüksek lisans imkanı vardı, ortalamam yüksek diye onu yapmaya hak kazandım. Irmak Hoca da danışmanım. Artık hâlâ yüksek lisansıma devam ediyorum. Babamın hastalığı da stabil halde devam ediyor. Fakat bugün daha âlâ bir durumda.”